درسال های اخیر همه ما در گوشه و کنار زندگی خود با پدیده هایی آشنا شده‌ایم که پیش از این اطلاعی از وجود آنها نداشته‌ایم و یا در بهترین حالت فقط نامی از آنها شنیده بوده‌ایم که همین عدم آگاهی، گاهی باعث عدم پذیرش و رد کردن کلی آن موضوع در صحبت ها و مناظرات شخصی و اجتماعی ما شده است. حال آنکه ممکن است بارها و بارها در زندگی روزمره خود از آن استفاده کرده و از مزایای آن بهره مند شده باشیم.

یکی از این پدیده های نوظهور، پدیده ارزهای دیجیتال و رمزارزها است که معروفترین آنها بیت کوین می‌باشد.
دراینجا ما با 3 اصطلاح مختلف روبرو هستیم که به اختصار به آنها خواهیم پرداخت.

ارز مجازی: تمامی پول های الکترونیکی زیر مجموعه ارزهای مجازی دسته بندی می‌شوند.
به عنوان نمونه وقتی شما کیف پول ریالی خود را برای خرید و فروش ارز دیجیتال در پنل کاربری شخصیتان در سایت دیجی ریال شارژ می‌کنید، در اصل دارید از ارز مجازی استفاده می‌کنید. حال آنکه شما بصورت عینی در غالب اسکناس یا سکه، دسترسی به پول خود ندارید. یا سیستم پرداخت پی پال نوعی ارز مجازی محسوب می‌شود.

ارز دیجیتال: به نوعی پول گفته می‌شود که مانند ارز مجازی، نمود خارجی ندارد و قابل لمس نیست ولی مانند پول های موجود در بازار، قابلیت استفاده از آن در خرید کالا و دریافت خدمات و غیره وجود دارد. برای خرید ارز دیجیتال کافیست به صرافی های دیجیتال مانند دیجی ریال مراجعه نمایید.

رمزارز: رمزارزها یا ارزهای رمزنگاری شده، نوعی ارز دیجیتال محسوب می‌شوند. تمامی ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، اتریوم، تتر، لایت کوین، ریپل و … که بر بستر بلاکچین تعریف می‌شوند، نوعی رمزارز هستند. در حالی که پرفکت مانی و پی پال ارزهای دیجیتال هستند که بر بستر بلاکچین تعریف نشده و دارای سیستم متمرکز می‌باشند.

ویژگی های ارزهای رمزنگاری شده:

·         غیر متمرکز بودن

·         ناشناس بودن

·         سرعت انتقال

·         عدم امکان لغو قرارداد

·         سادگی ایجاد کیف پول

در ادامه به برخی سوالات پر تکرار در این حوزه می‌پردازیم.

ماینینگ چیست؟
به فرآیند استخراج و پردازش ارزهای رمزنگاری شده که توسط ماینر یا استخراجگر انجام می‌شود، دراصطلاح، ماینینگ می‌گویند. این فرایند که به تولید رمزارزها مانند بیت کوین می‌انجامد، با مصرف برق فراوانی همراه است. تفاوت خرید ارز دیجیتال و تولید آن در فرآیند ماینینگ در این است که در خرید ارز دیجیتال شما مبلغ معادل آن ارز دیجیتال را می‌پردازید و صاحب آن ارز دیجیتال می‌شوید ولی در ماینینگ یا استخراج، شما کوین هایی از آن ارز دیجیتال را برای اولین بار کشف می‌کنید و مالک آن می‌شوید.

ماینر یا استخراجگر چیست؟
برای استخراج یا تولید ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین از دستگاهی که به همین منظور ساخته شده است، استفاده می‌کنند. این دستگاه استخراج، ماینر نام دارد که با اسفاده از الگوریتم های تعریف شده و حل مسائل ریاضی به استخراج یا تولید بیت کوین و سایر رمزارزها می‌پردازد. پس از استخراج، شما می‌توانید اقدام به فروش ارز دیجیتال خود نمایید.

بلاکچین چیست؟
بلاکچین یا زنجیره بلاک، یک سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است که اطلاعات روی آن بین تمام اعضای آن به اشتراک گذاشته می‌شود. تغییر و حذف اطلاعات بستر بلاکچین بخاطر استفاده از رمزنگاری پیشرفته، غیر ممکن است. این بستر برای نقل و انتقال اطلاعات، کاملا امن است، لذا ارزهای رمزنگاری شده را بر بستر بلاکچین منتقل می‌کنند.

کوین چیست؟
کوین ها را می‌توان سکه های دیجیتالی هم نامگذاری کرد. پس بطور کلی کوین یعنی ارزهایی که قابلیت انتقال به دیگران و تقسیم را دارا هستند و ارزشی مادی دارند. معروفترین کوین ها بیت کوین و اتریوم هستند. در زمان خرید ارز دیجیتال، شما در واقع مقداری از این کوین را خریداری کرده اید.

توکن چیست؟
بطور خلاصه و ساده توکن را می توان دارایی های دیجیتال فرعی از بلاکچین اصلی دانست. برای مثال لایت کوین بر بستر بلاک چین بیت کوین تعریف شده است ولی کوین اصلی حساب نمی‌شود. یعنی بیت کوین، کوین اصلی و لایت کوین، توکن حساب می‌شود.
تفاوت ارز فیات با ارز دیجیتال چیست؟
اولین تفاوت را می توان غیرقابل بازگشت بودن تراکنش های رمزارزی دانست.
دومین ویژگی فرامرزی بودن رمز ارزهاست. شما به محض خرید ارزهای دیجیتال می‌توانید برای انتقال آن به کیف پول دیگران درسراسر جهان اقدام کنید.

سومین تفاوت: مخفی بودن اطلاعات هویتی دارندگان ارزهای دیجیتال است. نقل و انتقال ارزهای فیات بدون احراز هویت، امکان پذیر نیست.
تفاوت بعدی در عدم انحصار رمزارزهاست. یعنی شما نیازی به اجازه گرفتن از هیچ فردی برای خرید و فروش ارز دیجیتال و انجام معاملات خود در این حوزه ندارید.
امنیت پنجمین تفاوت ارزهای دیجیتال است. یعنی هیچ فردی بدون داشتن آدرس کیف پول شما، امکان دسترسی به اطلاعات حساب شما را نخواهد داشت.

گرچه بازار رمز سرمایه (crypto-asset) به دلیل موانع کم ورودی و سهولت دسترسی از طریق اینترنت تحسین برانگیز است، اما گروهی از سرمایه گذاران دریافتند که قادر به نقد کردن سرمایه گذاری های بیت کوین خود نیستند. در واقع سرمایه گذارانی که مقدار اندکی بیت کوین (به طور مثال معادل 10 دلار آمریکا) خریداری کردند به دلیل حداقل الزامات اعمال شده برای برداشت پول توسط صرافی ها و ارائه دهندگان کیف پول در تلاش برای به فروش رساندن سهام رمز ارز خود هستند.

موضوع اصلی

بازار رمزارزها (crypto) در طول چند سال اخیر شاهد عملکردی باوردنکردنی بوده است. بیت کوین در سال 2017 هنگام افزایش یافتن از 1000 دلار به 20000 دلار طی دوازده ماه رونق پیدا کرد. همین موضوع به «alt season» و توسعه ی عرضه ی سکه ی اولیه (ICO) نیز کمک کرد که در نهایت منجر به تغییر سرمایه گذاران آلت کوین (altcoin) به رمز میلیونرها شد.

ترکیب افزایش شدید قیمت ها و جریان مداوم پوشش رسانه های اصلی منجر به جذب تعداد زیادی سرمایه گذار جدید به بازار رمزارزها شد. بخشی از این افراد جدید که وارد بازار شدند، سرمایه گذاران خرده فروشی  بودند که بودجه ی محدودی (به طور معمول کمتر از 100 دلار) برای سرمایه گذاری داشتند.

برخی از سرمایه گذارانی که اکنون درصدد کسب سود هستند – در حالی که بیت کوین دوباره از 10000 دلار پیشی گرفته است – به دشواری برداشت نقدی پی بردند زیرا حداقل میزان برداشت الزام شده از سوی صرافی ها و ارائه دهندگان کیف پول اینترنتی مانع آنها می شود.

مشکل نوظهور

در پی سال 2017 که رشد چشم گیر قیمت بیت کوین را نمایش داد، سال 2018 در زمستان رمزارزها آغاز شد که با افت قیمت دارایی ها بین 70% تا 99% همراه بود. بسیاری از سرمایه گذاران پشت میز نشینی که مقدار اندکی بیت کوین را به امید کسب سود قابل توجه ای خریده بودند به بدشانسی خود پی بردند زیرا قیمت ها چنان سقوط کرده بودند که آنها نمی توانستند سودی ببرند یا حتی آن را بشکنند. خوشبختانه قیمت بیت کوین از ابتدای سال به شدت افزایش یافته است. در نتیجه بسیاری از این افراد که در بیت کوین سرمایه گذاری کردند بودند در حال فروش سهام خود هستند تا روی پرش قیمت سرمایه گذاری کنند. اما متاسفانه سیاست اعمال شده توسط بسیاری از ارایه دهندگان کیف پول، مانع سرمایه گذاران پشت میز نشین برای پیشبرد برنامه های نقد کردن سرمایه ی خودشان شده است.

نگاهی به آخرین گزارش های تلویزیون Block TV بیاندازید.

داشتن کیف پول برای ذخیره کردن تمام رمزسرمایه ها و بیت کوین لازم است. به طور معمول بیشتر سرمایه گذارانی که مقدار اندکی بیت کوین خریده اند، آن را در کیف پول های داغ (Hot wallets) ذخیره می کنند. کیف پول های داغ متصل به اینترنت به خاطر سهولت استفاده، انتخابی محبوب برای مبتدیان هستند. اغلب ارایه دهندگان کیف پول های داغ، مبلغی را به عنوان حداقل برداشت رمزارزهای ذخیره شده در سیستم شان اعمال کردند، لذا قادر به کسب سود از کارمزد برداشت ها هستند. هم چنین به دلیل نوع طراحی اکثر رمز ارزها بر اساس وصول هزینه های شبکه  برای پرداخت به مسوولین حفظ امنیت شبکه از طریق مکانیسم اجماع، لایه ی جدیدی از هزینه ها به سرمایه گذاران کوچکی که قصد نقد کردن سرمایه ی خود را دارند، تحمیل می شود.

صحبت با Telegraph، سخن گوی یکی از بزرگ ترین کیف پول های رمز ارزی به نام Blockchain.com اظهار داشت: «ما همواره حداقل میزان برداشت برای کاربرانی داشتیم که از طریق کیف پول بلاک چین اقدام به خرید و فروش بیت کوین می کنند. اما حداقل میزان تعیین شده برای حصول اطمینان از این که کاربران هزینه های هنگفتی برای جابجایی مقدار کمی پول پرداخت نکنند، تکامل یافته است. این تکامل در حالی صورت گرفته که هزینه های شبکه افزایش یافته است».

گرچه هزینه های شبکه ضروری هستند، اما ارایه دهندگان کیف پول از این ویژگی با هدف اعمال حداقل میزان برداشت برای به حداکثر رساندن سود خود استفاده می کنند. نتیجه ی جستجوی اجمالی در فروم رسانه های اجتماعی متمرکز بر بیت کوین، مقدار قابل توجه ای از شکایت ها را در خصوص حداقل الزامات بر می گرداند. علاوه بر این، بسیاری از ارائه دهندگان کیف پول این حق را دارند که الزامات مربوط به حداقل میزان برداشت را بدون مشورت با کاربران خود تغییر دهند. این وضعیت، سرمایه گذاران را در موقعیت دشواری قرار می دهد، زیرا با وجود آن که صاحب رمزارزهای موجود در کیف پول خود هستند، قادر به برداشت سرمایه  برای اهداف شان نیستند.

گری مک فارلین، تحلیل گر ارز دیجیتال در سازمان سرمایه گذاری تعاملی، یکی از شرکت های سرمایه گذاری پیشرو در مورد چالش های پیش روی سرمایه گذاران صندلی نشین با توجه به سیاست های حداقل برداشت، می گوید که: «هرچند افراد هنوز مالک بیت کوین  داخل کیف پول خود هستند اما با وجود این سیاست ها، دسترسی کارآمدی به سرمایه ی خود ندارند. بدتر از این، صرافی می تواند از این سرمایه ها به عنوان نقدینگی در بورس استفاده کند؛ رمز ارز غرب وحشی این چنین است».

جالب این که، مک فارلین نشان داد که تحقیقات صورت گرفته توسط شرکت سرمایه گذاری تعاملی آشکار ساخته است که در حدود ۱۸ میلیون کیف پول در Blockchain.com دارای کم تر از حداقل مقدار مورد نیاز هستند. این بدان معناست که صاحبان این کیف پول ها – بالقوه میلیون ها نفر- قادر به نقد کردن موجودی بیت کوین خود نیستند. به طور قطع تعداد سرمایه گذاران کوچک با مشکلی مشابه با توجه به سیاست های یکسان سایر ارایه دهندگان کیف پول، سرسام آور است.

چه کاری می تواند انجام شود؟

سرمایه گذارانی که در تلاش برای برداشت سرمایه  خود از صرافی ها و ارایه دهندگان کیف پول اینترنتی هستند، چند گزینه دارند:

نخستین گزینه این است که سرمایه ی خود را برای مدتی در همان جایی که هست، رها کنند.
«HODLing» ممکن است سرمایه گذاران را قادر سازد تا از مزایای نمونه ای استفاده کنند که در آن ارایه دهنده ی کیف پول مجدد میزان حداقل برداشت خود را کاهش دهد یا به نقطه ای برسند که پول موجود در کیف پول به قدری رشد کند که از محدوده ی حداقل مورد نیاز بالاتر رفته و دوباره امکان نقد کردن آن فراهم شود.

دومین گزینه این است که وجوه ذخیره شده در صرافی را به دارایی دیجیتال که حداقل میزان برداشت کمتری دارد، تبدیل کنند. به این صورت امکان نقد کردن سرمایه ی خود را دارند.
گزینه ی نهایی این است که سرمایه گذاران می توانند مقدار بیشتری رمز ارز را خریداری کرده و آن را در صرافی یا کیف پول اینترنتی خود ذخیره کنند. در این صورت میزان سرمایه از حداقل میزان برداشت نقدی بالاتر رفته و امکان نقد کردن سرمایه به وجود می آید.

توجه به هزینه ها برای سرمایه گذاران کوچک اهمیت دارد. از آن جایی که تمام هزینه های معاملاتی، کارمزد برداشت از پلتفرم و هزینه های شبکه، سود را کاهش می دهند باید در زمان سرمایه گذاری در رمز ارزها در نظر گرفته شوند.